Czułe fikcje

W tym autobiograficznym filmie Barbara Hammer opowiada o swoich doświadczeniach od najwcześniejszych lat, relacji z matką, która miała nadzieję, że córka będzie kolejnym wcieleniem… Shirley Temple. Artystka opowiada o pozostawieniu męża i odkrywaniu swojej tożsamości seksualnej po ukończeniu 30 lat, wkrótce po tym jak poznała słowo „lesbijka”. Jedną z ważniejszych postaci przywołanych w filmie jest Florrie Burke, którą Hammer określała miłością swojego życia.

W obrazie przebrzmiewa fascynacja doświadczeniem płynności tożsamości, ciągłego poszukiwania wyrazu siebie w jednocześnie prawdziwych i odgrywanych gestach. W filmie Hammer przedstawia siebie zarówno jako Barbarę Hammer jak i Boba Hammera, zmieniając zaimki z „jej” na „jego” i na „ja”. Film skupia się na performatywnej naturze ekspresji tożsamości, wyrażanej za pomocą fantazji i „prawdy”. Jednocześnie podważa granicę między tymi terminami. Barbara Hammer zaznaczała, że ich odróżnienie w tym filmie pozostawia widzom.

Film jest drugim – po ikonicznych „Nitrofilmowych pocałunkach” („Nitrate Kisses”) – obrazem składający się razem z „History Lessons” (USA, 2000) na trylogię „Invisible Histories”, mającą na celu uwidocznienie lesbijek i osób nieheteronormatywnych w przestrzeni publicznej.

Fot. Courtesy of the Estate of Barbara Hammer, New York and Electronic Arts Intermix (EAI), New York.