Pokój 666

35. edycję festiwalu w Cannes w 1982 roku przenikało dekadenckie przeczucie rychłego końca sztuki filmowej. Wim Wenders postanowił nakręcić na ten temat film. Zaprosił 16 reżyserek i reżyserów do jedynego wolnego wówczas pokoju o numerze 666 w hotelu Martinez w Cannes. W pokoju były kamera i magnetofon, a na stole leżały napisane na kartce pytania o kondycję ówczesnego kina. Każdy z zaproszonych gości miał je przeczytać, przemyśleć, a następnie samodzielnie włączyć kamerę i zaprezentować swój punkt widzenia na ten temat. Jean-Luc Godard, Paul Morrissey, Mike De Leon, Monte Hellman, Romain Goupil, Susan Seidelman, Noël Simsolo, Rainer Werner Fassbinder, Werner Herzog, Robert Kramer, Ana Carolina, Maroun Bagdadi, Steven Spielberg, Michelangelo Antonioni, Yilmaz Güney i sam Wim Wenders przedstawili własną wizję przyszłości filmu, prezentując różne zdania na temat możliwości jego przetrwania i tego, czy będzie miało jeszcze w przyszłości coś do powiedzenia. W efekcie powstał film-przypowieść o roli i znaczeniu kina.