Jak co roku na festiwalu Millennium Docs Against Gravity odbędą się liczne spotkania z zagranicznymi twórcami, twórczyniami oraz bohaterkami i bohaterami filmowymi. Część z nich, z powodu panujących obostrzeń, połączy się z publicznością za pomocą internetu, jednak wielu pojawi się osobiście.
Oto wybrane osoby, które potwierdziły przyjazd na festiwal:
Mads Brügger, reżyser filmu „Kret w Korei” - duński dziennikarz, satyryk oraz gwiazda telewizyjnego show, znany z wielokrotnie nagradzanych produkcji będących filmowymi prowokacjami, bezlitośnie obnażającymi światowe mechanizmy polityki i władzy („Ambasador”, „Idioci w Korei”, „Kto zabił sekretarza generalnego ONZ?”). A także stały bywalec MDAG – był u nas już cztery razy! Tym razem powraca z filmem „Kret w Korei”, który zdążył już zasiać ferment na arenie międzynarodowej.
Witalij Manski, reżyser filmu „Gorbaczow. Raj” - jeden z najbardziej uznanych twórców i producentów filmu dokumentalnego w Rosji. Wyreżyserował ponad 30 filmów, za które otrzymał wiele nagród. Jest autorem m.in. filmu „Pod opieką wiecznego słońca”, zwycięzcy 13. edycji Festiwalu Filmowego Millennium Docs Against Gravity, który ukazuje realia życia w Korei Północnej, czy „Świadków Putina”. Od 14 lat organizuje w Moskwie międzynarodowy festiwal filmów dokumentalnych Artdocfest. Prócz spotkań z publicznością, w trakcie 18. MDAG w Warszawie Manski udzieli także wykładu mistrzowskiego.
Reka Valerik, reżyser filmu „Bezgłos” - ze względów bezpieczeństwa nie możemy ujawnić prawdziwej tożsamości ani informacji o twórcy. Pierwszy raz zobaczy swój film na dużym ekranie. Spotka się z publicznością z zakrytą twarzą.
Nathan Grossman, reżyser filmu „Jestem Greta” - jest szwedzkim twórcą filmów dokumentalnych i fotografem, często zajmującym się tematyką klimatu. Po ukończeniu Sztokholmskiej Akademii Sztuk Teatralnych, Grossman rozpoczął karierę jako fotograf dla Rolling Stone India, zanim skupił się na filmie. Światowy rozgłos przyniósł mu krótkometrażowy film THE TOASTER CHALLENGE (2015), który obejrzało 15 millionów osób. W 2017 roku ukończył KÖTTETS LUSTAR, pierwszą, pełnometrażową produkcję serialową dla szwedzkiej telewizji SVT, poruszającą temat rosnącego spożycia mięsa w Szwecji.
Jonas Poher Rasmussen, reżyser filmu „Przeżyć” - laureat Wielkiej Nagrody Jury w światowym konkursie dokumentalnym na tegorocznym festiwalu w Sundance. Jego porywające, animowane dzieło „Przeżyć” jest relacją czterdziestoletniego Amina, afgańskiego uchodźcy i jego kolegi ze szkolnej ławki, który po 20 latach milczenia ujawnia swoją prawdziwą historię. Forma animowana wynikła z tego, że Amin postanowił nie ujawniać swojej twarzy.
Camilla Nielsson, reżyser filmu „Prezydent” - była stypendystką Fulbrighta w Tisch School of the Arts oraz na Wydziale Antropologii Uniwersytetu Nowojorskiego, gdzie studiowała film dokumentalny i antropologię wizualną. Wyreżyserowała krótkometrażową trylogię dokumentalną „Good Morning Afghanistan” (2003), „Durga” (2004) i „The Children of Darfur” (2005) o prawach dzieci. Od 2007 roku współpracuje z izraelską artystką wideo Yael Bartana. Jej najnowszy film „Prezydent”, którego światowa premiera odbyła się w Sundance, zdobył tam Specjalną Nagrodę Jury w światowym konkursie dokumentalnym.
Aleksiej Paluyan, reżyser filmu „Odwaga” - urodził się w 1989 roku na Białorusi, ale w 2012 roku przeprowadził się do Niemiec, gdzie studiował reżyserię filmową i telewizyjną na Kunsthochschule Kasse. Dał się poznać publiczności na całym świecie jako reżyser krótkometrażowych fabuł. W 2019 roku jego film „Lake of Happiness” uzyskał nominację do Europejskiej Nagrody Filmowej w kategorii Najlepszy Film Krótkometrażowy. „Odwaga” to jego dokumentalny debiut – przedstawia życie trojga aktorów z podziemnego Białoruskiego Wolnego Teatru w Mińsku: Maryna, Pavel i Denis, którzy angażują się w masowe protesty przeciwko reżimowi Aleksandra Łukaszenki podczas wyborów prezydenckich na Białorusi w sierpniu ubiegłego roku.
Estephan Wagner i Marianne Hougen-Moraga, duet reżyserski filmu „Pieśni opresji” - wspólnie wyreżyserowali jeden film, jednak wcześniej pracowali razem przy czterech produkcjach. W przeszłości byli również parą. Ich niemieckie i chilijskie korzenie oraz powiązania rodziny Estephana z elitą byłej kolonii a także związki krewnych Marianne z prześladowanymi grupami lewicowymi z czasów Pinocheta, czynią z nich idealny duet reżyserski dla tego filmu.
Arami Ullón, reżyserka filmu „Zostało nam tylko słońce” - urodziła się w 1978 r. w Asunción. Artystka mieszka i pracuje w Szwajcarii oraz Paragwaju. Jej praca skupia się głównie na rzeczywistości Paragwaju. Ullón zajmuje się sztukami audiowizualnymi od 1995 r.
Maria Speth, reżyserka filmu „Klasa Pana Bachmanna” - jest scenarzystką, reżyserką oraz producentką filmów fabularnych i dokumentalnych. Jej projekt dyplomowy i debiut fabularny „Dni pomiędzy” miał premierę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Rotterdamie w 2001 r., gdzie nagrodzono go VPRO Tiger Award. Otrzymał Wielką Nagrody Jury na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Kobiet w Créteil oraz nagrodę MFG-Star Award dla obcujących reżyserów w Niemczech w 2001 r.
Jessica Earnshaw, reżyserka filmu „Jacinta” - jest fotografką i reżyserką mieszkającą na nowojorskim Brooklynie. Jej prace koncentrują się na sprawach karnych i służbie zdrowia. Zdjęcia jej autorstwa pojawiały się w National Geographic, The New York Times oraz The Wall Street Journal. W 2015 roku otrzymała prestiżowe stypendium Fundacji Rity i Alexa Hillmanów na fotografowanie procesu starzenia się w amerykańskich więzieniach. Jessica pracowała też jako fotoreporterka w TIME Magazine. Jej pierwszy film pełnometrażowy, „Jacinta”, zdobył nagrodę Albert Maysles New Documentary Director Award na Tribeca Film Festival 2020.
Stefano Giacomuzzi oraz Alfeo „Cocco” Carnelutti, reżyser i bohater filmu „W drodze do Samarkandy” - jako nastolatek Stefano odkrył, że filmy dokumentalne to narzędzie, które pozwala zbliżyć się do ciekawych osób i zagłębić się w ich historie. Zaczął od krótkich obrazów opowiadających o niezwykłych osobistościach, od właściciela największej kolekcji starych zabawek, po wynalazcę najmniejszej kamery świata. Mając 21 lat zaczął pracę dla Fabrica Research Centre (Benetton Group), gdzie zajmował się projektami reklamowymi dla Benettona oraz kręcił krótkie filmy dokumentalne będące wywiadami z takimi sławami jak Samantha Cristoforetti, Franco Fontana, Barnaba Fornasetti czy Michele De Lucchi. Współpracując z Fabrica, zaczął kręcić drugi film pełnometrażowy („W drodze do Samarkandy”), dokument o wiekowym pustelniku „Cocco”, który podróżuje do Samarkandy na Harley’u-Davidsonie z 1939r.
Robert Soko, bohater filmu. „Bałkański groove” - urodził się na Bałkanach, dojrzewał w Berlinie. Autor nazwy i koncepcji projektu BalkanBeats. Przez trwającą już prawie trzy dekady karierę DJ-a miesza radosną dzikość bałkańskiego folku z szorstkim szaleństwem berlińskich nocy. Šoko założył też nowy skład, BalkanBeats Soundsystem, w którym z lat didżejki i koncertowania na całym świecie zdołał wydestylować nowy, mocny sceniczny show. Robert Soko zagra także w klubie festiwalowym Kulturalna w sobotę 4 września o godzinie 22.
