Odchodząc

Els dobiega pięćdziesiątki, jest po rozwodzie i właśnie znalazła nową miłość. Chce zacząć żyć własnym życiem po latach, które w pełni poświęciła swojej córce. 20-letnia dziewczyna wystąpiła właśnie do sądu o zgodę na psychiatryczną eutanazję, ponieważ nie może już dłużej żyć z ciężką, oporną na leki, depresją. Matka dzieli się w filmie emocjami, które jej towarzyszą w związku ze stanem córki: wyrzutami sumienia, strachem, ale też nadzieją i miłością, wyrażoną w formie akceptacji decyzji podjętej przez jej dziecko. Chociaż jest to niewyobrażalnie trudne, czasem jedynym wyjściem jest pozwolić komuś odejść.